San Diego - Needles

Deze morgen zouden we vroeg vertrekken, we wilden immers een serieus stuk van de route naar de Grand Canyon afleggen. De vorige dagen was Emiel ten laatste om halfzeven wakker, dus geen wekker nodig dachten we. Dus, toen we de eerste keer ‘mama, papa, ik ben wakker' hoorden stonden we direct op, om te zien dat het al bijna 8u was... Snel alle hookups afgekoppeld en naar een Denny's gereden om te ontbijten en zo tijd te winnen. We wilden toch eens uit ontbijten gaan, zoals dat hier de gewoonte is. We kregen een kaart en konden alles kiezen, hamburgers, biefstuk, maar geen gewoon brood. Na wat zoeken konden we toch iets wat op ontbijt trok bestellen. De porties waren reuze, en behoorlijk vet. Een groot contrast, als je uit eten gaat is veel gefrituurd en vet, en in de supermarkt is er niets te vinden dat niet reduced fat of fat free is. Probeer hier maar eens volle melk of volle yoghurt te vinden voor een kind van twee...

Daarna op weg, eerst een stukje terug naar het noorden langs de autosnelweg en dan langs gewone baan het binnenland, de Mojave Desert in. Een heel andere woestijn dan bijvoorbeeld in Afrika (denk ik), hier is wel begroeiing. Maar even heet zal het wel zijn, we schatten tegen de 40 graden! Bovendien waait hier een zeer warme wind, net alsof er met een haardroger in je gezicht wordt geblazen, dus niet echt verfrissend. Eerste stop was het Yoshua Tree National Park, onze eerste NP van de reis. We hadden al een parkenpas waarmee je een heel jaar voor niks de parken in kan (met dank aan de sponsors An en Eva), dus we konden zonder betalen het park in. En als dit park een voorbode is van al het moois dat we nog gaan zien staan we er goed voor. Het park staat vol Joshua Trees, de boom die op het hoesje staat van de gelijknamige CD van U2.

Ik heb vandaag trouwens mijn eerste stukje met de RV gereden en dat viel supergoed mee! Het rijdt heel soepel, net of je met een gewone wagen rijdt en bovendien is rijden met een automaat al heel simpel. Zeker als je dan nog op cruisecontrol rijdt. Je moet enkel goed opletten dat je op je baanvak blijft gezien de breedte. Ook ik ben dus geslaagd in het rijden... Alleen Emiel had er geen vertrouwen in, die wou dat Dirk opnieuw aan het stuur ging zitten.

Na het park een stukje historische route 66 genomen. We zijn een boom gepasseerd waarin allemaal schoenen hingen, maar hebben geen idee van de betekenis. Als iemand weet waarom die schoenen daar hingen, laat maar weten. Morgen gaan we een langer stuk route 66 doen.

In de late namiddag zijn we aangekomen op de camping in Needles... Eerst hebben we een duik in het zwembad genomen, het was nodig! Het is hier nog steeds erg heet, ook nu het donker is. Hopelijk hebben we er geen last van als we straks gaan slapen (ik zie trouwens dat het voor jullie tijd is om op te staan, het is bijna 7u). We hebben wel airco in de RV maar die maakt nogal lawaai, dus die zetten we liever niet op. Emiel slaapt, Dirk is gaan douchen en ik zit onder een pikzwarte hemel vol sterren. Het is hier een pak minder druk dan aan de kust, bijna geen Amerikanen op de camping, wel twee koppels Nederlanders die net een babbeltje zijn komen doen... Morgen is het Grand Canyon dag, zeer benieuwd! We staan dan in het nationale park zelf, zonder hookup en zonder internet...

Kaat (en Emiel en Dirk)

Seaworld

We zitten opnieuw op onze zelfde plekje als gisteren, want we blijven bijna twee volledige dagen in San Diego. Vlakbij klinkt er salsa muziek, het is immers zaterdagavond. Een beetje verder aan het strand zitten latinofamilies te BBQ'en, er is een openluchtmis (?!), er staan springkastelen... San Diego ligt vlakbij Mexico en er wonen hier erg veel Hispanics. Zelfs in die mate dat alles hier tweetalig is, Engels en Spaans, in winkels, op straatnaamborden...

Op de camping zelf gaat het er wat rustiger aan toe, er speelt een groepje bejaarden meezingers, genre Brown Eyed Girl... Mensen slepen campingstoelen en bier aan en er wordt gedanst. De gemiddelde leeftijd is hier 70 ofzo. We vragen ons af of dat zo gaat blijven gedurende de rest van de trip maar we denken dat deze mensen het warme binnenland ontvluchten en hun dagen daarom aan de zee doorbrengen. Emiel trekt het gemiddelde serieus naar beneden en heeft veel succes bij de senioren. Hij kent al een paar woordjes Engels, zoals Hi en Bye Bye en gebruikt die dan ook de hele tijd.

Vandaag was een Emiel-dagje. En beetje een laat verjaardagskado, we zijn naar Seaworld geweest. En het was plezant, ook voor ons, een uitstapje op z'n Amerikaans. Dolfijnen, zeeleeuwen, ijsberen, pinguins, en heel veel aquariums natuurlijk. Maar we hebben ook de killer whale show gezien, indrukwekkend, nog iets anders dan een klassieke dolfijnenshow. Voor ons een vreemd moment was hierbij dat voor de show begint er een groet wordt gebracht aan de militairen, zowel US manschappen als bondgenoten. Die mogen dan gaan rechtstaan en iedereen applaudisseert. San Diego is wel een stad van militairen, er is een militaire haven en er worden vliegdekschepen gebouwd.

Rond de middag viel Emiel in slaap in de buggy en zijn we naar de RV teruggegaan om te lunchen terwijl Emiel zijn middagslaapje deed. De fastfood is dus alweer aan ons voorbij gegaan, we houden vol, nog niet één keer frietjes gegeten, en wel al eens hamburger maar dan op z'n Vlaams met brocolipuree :-). Misschien eten we hier zelfs gezonder dan thuis, bij gebrek aan beter. Lekker brood is zoals gezegd moeilijk te vinden, dus eten we yoghurt, cornflakes en fruit bij het ontbijt. Dirk moet dikwijls rijden, dus geen pintjes. Die kilo's gaan er hier afvliegen :-).

Daarna opnieuw het park in, en dan hebben we een paar attracties gedaan. Aangepast aan Emiel, dus geen rollercoasters :-(.

Na de uitstap zijn Emiel en ik nog even naar het strand geweest, en voor we het wisten zaten we aan de BBQ bij een paar Hispanics. Dirk had de BBQ nog niet aan maar wij hadden onze aperitefhapjes al binnen. En ik maar weigeren, en Emiel maar ‘nog nog' zeggen... Wel leuk, ik weet niet of het bij ons zo snel zou gebeuren!

Daarna was het tijd voor de eerste was... Weeral een moeilijke bevalling, zowel wasmachines als droogkasten marcheren helemaal anders dan bij ons. How hard can it be, wel, hard! Moet hier voor alles hulp vragen. Niet alleen die dingen, maar ook inschatten van afstanden (zoveel mijl rijden), temperaturen (het is hier zoveel graden fahrenheit), inhoudsmaten (in een yoghurt zit zoveel oz) is moeilijk, voor ons is er totaal geen referentie...

Morgen is jammer genoeg een echte rijdag, het plan is om overmorgen aan de Grand Canyon te zijn, liefst rond de middag. Dus morgen zo ver mogelijk rijden! Sommigen doen die trip op één dag, maar met de RV gaan we toch iets trager en ook voor Emiel en voor ons is een stop onderweg leuk. Dus we spreiden het over twee dagen.

San Diego

Ik zit buiten bij het licht van de gaslamp te typen en ben het lekkerste ijs van de wereld aan het eten (voor de kenners, Ben & Jerry's Vanilla Caramel Fudge :-)), Emiel is al om halfzeven in de autostoel in slaap gevallen en ligt in bed, en Dirk is Emiel zijn verjaardagskado , een driewielertje, in elkaar aan het steken... Het is nog lekker warm, ik hoor de oceaan op de achtergrond en krekels in de bomen, rondom ons zijn de Amerikanen hun honden aan het uitlaten of TV aan het kijken in hun reuze RV's met alles erop en eraan. De buren hebben zelfs een soort verlichte boom staan, zo'n beetje zoals bij ons nep kerstbomen met lichtjes en ballen er al in. Overal ook lampjes, kerstmis valt vroeg in de US :-).

Vandaag alweer vroeg wakker, en voor de eerste keer gebruik gemaakt van de douche in de RV. Goed te doen... Na het ontbijt eerst afgedaald naar het strand voor een ochtendplonsje. Koud!!

Eerst en vooral moesten we een supermarkt vinden, want het was wat triestig gesteld met de inhoud van onze koelkast. En hoewel het beeld van de US dat ik altijd had er eentje was met een supermarkt op elke hoek, hebben we toch lang moeten zoeken!!

We moesten vandaag maar een uurtje rijden naar onze bestemming, San Diego. We waren dus nog voor de middag op onze campground, iets buiten de stad. Het openbaar vervoer is hier goed, dus hebben we de trolley (alweer tot groot plezier van Emiel) genomen naar het centrum. Er valt veel te zeggen over Amerikanen, maar vriendelijk zijn ze wel. Op de trolley direct aan de praat geraakt...

Eerst zijn we voor de eerste keer maar zeker niet de laatste gaan shoppen :-). Alles is hier zo goedkoop, dus echt plezant... De mall lag in het Gaslamp Quarter, een buurt daterend van rond 1900 (oud naar US normen zeker... soms grappig om te zien, als er iets 100 jaar oud is staat dat er in grote letters bij) met restaurantjes, winkeltjes... We bleven er tot in de late namiddag en het was er een gezellige drukte.

Nog even naar de Walmart gegaan voor wat spullen, mini BBQ voor amper $15, driewieler voor $20, gaslamp voor $10, lang leve de wegwerpmaatschappij!! Morgen kan Emiel dus fietsen en kunnen we BBQ'en... Want anders moet je daarvoor op de meeste campgrounds naar een centrale plaats en da's niet zo praktisch!

Tot morgen!

Kustroute deel 2

Emiel zijn verjaardag!! Opnieuw rond halfzeven wakker en na een ‘lang zal hij leven', veel SMSjes van het thuisfront, douche en ontbijt weer op weg. Het tweede deel van de kustroute stond op het programma, plan was om zo ver mogelijk south te geraken en zo morgen een korte rijdag te hebben.

Na een uurtje rijden stopten we in Santa Barbara. Deze stad heeft weinig Amerikaans, geen wolkenkrabbers en weinig reclameborden, maar heeft eerder een Spaans uitzicht. We volgen al een tijdje de camino real, de route die de Spanjaarden tijdens de verovering volgden en op die route hebben zij verschillende missieposten gesticht. Eén daarvan hebben we vandaag bezocht, de missie Santa Barbara. Deze missieposten werden gebruikt om de indianen te bekeren tot het katholieke geloof. We weten nu ook zeker (voor zover dat we dat nog niet wisten) dat Emiel niet wordt gedoopt, want hij had geweldig veel schrik van Jezus aan het kruis en de kerk durfde hij zelfs niet in.

Daarna reden we naar downtown Santa Barbara, waar we nog een wandelingske maakten door de hoofdstraat met winkeltjes, restaurantjes en cafeetjes.

Dan opnieuw de RV in, het plan was om te lunchen op één van de State Beaches met zicht op de oceaan. Niet dus, zelfs om er een half uurtje te staan moesten we een dagticket kopen van $20 en dat vonden we er wat over. Dus raprap gegeten op een parking, met zicht op niks, jammer!

Na de middag zijn we gestopt in Santa Monica, niet zo sjiek als Malibu waar we net doorgereden waren maar niet aan het strand geraakten omdat dat allemaal privé is, maar wel een vakantieplaats voor de gewone Angelenos (voor zover die tenminste bestaan). Het handige hier overal in de US is dat er overal grote parkeerplaatsen zijn waar je ook met een mobilhome gemakkelijk kan parkeren. Gelukkig, want ik zie ons er niet mee parkeren in pakweg Brussel... Afin, wij dus zo'n grote parking op, $8 te betalen stond er. Maar tot onze verbazing moesten we $32 betalen. Een beetje terecht, want we nemen ook wel 4 parkeerplaatsen in maar we zagen het toch niet zitten en met veel smeken mochten we er toch in tegen goedkoop tarief... Die tactiek gaan we nog gebruiken :-).

Santa Monica dus, een gezellige pier en een groot strand waar we een paar uur in het zand en de zee ‘gespeeld' hebben.

Ondertussen was het al na 16u en we hadden besloten om LA nog door te rijden... Dat hebben we geweten. Het verkeer in LA is naar het schijnt altijd al heavy maar tijdens de spits waar we dus middenin zaten helemaal een ramp! Wegen met 7 baanvakken bomvol auto's, als je dat elke dag moet doen word je gek denk ik (alle, ik zou toch gek worden...). LA slaan we trouwens over, met de RV lijkt het moeilijk en als zijn er wel een aantal dingen die de moeite zijn zoals Universal Studios, het lijkt vooral een grote mensen stad en ons programma is toch een beetje aangepast aan Emiel.

Maar goed, net voor het donker en op tijd voor een mooie zonsondergang zijn we aan een state campground geraakt... We hadden niet gereserveerd, maar er was nog plaats. Campground was onbemand, we moesten geld in een brievenbus deponeren en een plaatsje uitzoeken en dat was het.

Terwijl het de vorige avonden stevig afkoelde is dat nu niet meer het geval, dus geen truien meer en echt vakantieweer nu... Goed om nog buiten te kunnen eten en daarna alweer vroeg te gaan slapen (met het geluid van de oceaan op de achtergrond).

Nog even dit, misschien lijkt het voor jullie dat we erg veel rijden, en dat is natuurlijk ook wel zo. Maar dat valt wel mee, we stoppen veel onderweg en de uitzichten zijn prachtig, ook vanuit de RV. Verder is de keuze om met een mobilhome te reizen echt de goede geweest. Het gaat iets trager, maar Emiel vraagt bij elke stop na een kwartier al of we terug naar het busje gaan. Hij kan als hij wil aan de tafel zitten en DVD's kijken of spelen, maar het liefste zit hij in z'n autostoel, die we op de passagiersstoel hebben vastgemaakt. Ook voor ons is het eigenlijk handig, altijd alles bij de hand...

Kustroute

Nu het internet marcheert kunnen we er maar beter van profiteren...

Vorige nacht verliep perfect, we zijn tussen 21 en 22u gaan slapen en pas wakker geworden om halfzeven. Het lijkt erop dat de jetlag verleden tijd is. Dirk en ik slapen in een vast bed in de mobilhome en voor Emiel leggen we een matras op de grond. Past net, en zo moeten we niet telkens de tafel ombouwen tot bed en moet niemand boven de bestuurderscabine slapen.

Ook al hadden we volledige hook-up, wat wil zeggen dat de RV kan aangesloten worden op het electriciteits-, water- en afvoernet van de camping, we gingen douchen in de campingdouches. We vermoeden dat de halve RV onder water staat als we daarin douchen, dus dat willen we vermijden zolang er douches zijn op de campground. Na een ontbijtje van Amerikaans brood (lees, een soort spons) vertrokken we voor een stukje highway 1 langs de kust. GPS hadden we vandaag niet nodig, het was bij wijze van spreken altijd rechtdoor.

Eerste stop was Monterey, een havenstadje. Hier was te zien dat Amerikanen van alles wat meer dan 50 jaar oud is geschiedenis maken, maar wij vonden er niks aan :-). Het weer viel ook wat tegen, het was koud en bewolkt. We zijn dus gauw doorgereden.

Voor we aan de volgende halte kwamen waren de wolken helemaal weg. We reden het Point Lobos State Park in en maakten een wandeling met mooi zicht op de oceaan naar een punt waar veel zeeleeuwen zitten.

Ondertussen was het al middag en na nog een uurtje besloten we om te eten in een volgend state park waar een waterval te zien is. Die hebben we nooit gezien want na het eten besloot Emiel alleen op verkenning te gaan. Verder dan het trapje van de mobilhome is hij wel niet geraakt, hij is er afgevallen, knal op z'n gezicht. Vanaf nu dus enkel foto's van hem met gekneusd voorhoofd, neus en lip... Het zag er erg uit, ik zag onze vakantie hier al stoppen maar al bij al valt het wel mee. Twee seconden onoplettendheid van ons, ik kon mezelf wel slaan!

We zijn daar dan maar gauw vertrokken, in de hoop dat rijden met het ‘busje' de huilbui zou kalmeren, en na een uurtje was dat ook zo...

Na een stop bij een uitkijkpunt met zee olifanten en een stop bij een Nederlandse bakker (in de hoop lekker brood te kunnen kopen, maar helaas...) zijn we hier op de camping in Pismo Beach aangekomen. Vreemd om te zien, het staat hier vol RV-bussen, alle Amerikanen zitten nu rondom ons te BBQ'en (lijkt wel een nationale sport). Velen lijken hier permanent te wonen, RV's zijn versierd met vlaggetjes en lampjes. Iederen heeft een hondehok met bijhorende hond natuurlijk. Wij hebben het bij een simpele maaltijd van vis die we gisteren in het haventje hadden gekocht gehouden.

Morgen hebben we zeker geen internet, dan gaan we basic, dus het zal voor één van de volgende dagen zijn!

Kaat, Dirk en Emiel

Mobilhome

Deze morgen werden we aan ons hotel opgepikt door de verhuurmaatschappij van de mobilhome. Daar kregen we een gigantisch lange uitleg (met wat er allemaal mis kan gaan). De manager bleek een uitgeweken Belg te zijn, dus alles werd uitgelegd in het Nederlands.

We hebben de kleinste mobilhome gehuurd. In vergelijking met de monsters waartussen we nu staan op de campground een miniding, maar naar onze normen reusachtig. Niet simpel om mee te rijden, en gezien we relatief dicht bij San Francisco vertrokken en het verkeer dus erg druk was kreeg Dirk ineens zijn vuurdoop. De RV, zoals ze dat hier noemen, is een goed jaar oud en is best comfortabel. Er is plaats om te slapen voor zes personen, maar dat lijkt ons niet te doen. Maar voor drie is hij perfect!

We zijn eerst naar een supermarkt gegaan. Zo ziet de hel er volgens mij uit, reuzegroot, met alleen maar reuzegrote verpakkingen (de helft van wat we hebben gekocht is vast slecht voor het op is) en van elk ding heb je geen keuze tussen twee soorten maar tussen twintig. De karretjes zijn ook dubbel zo groot als bij ons. En Collect&Go bestond er niet :-(. Alle clichés kloppen dus... Wel goedkoop.

Vandaar een dik uurtje verder naar onze eerste campground in Moss Landing aan de kust, richting LA. Het weer is goed, het is helder, terwijl het hier soms erg mistig kan zijn. Een meevaller dus, want dit stukje kustroute schijnt één van de mooiste van de US te zijn. Maar dat is voor morgen... Hier is een haventje met zeeleeuwen en strand, maar 's avonds koelt het fameus af dus zee en strand zit er niet in.

Met Emiel alles goed, die vindt onze ‘bus' super, wil zelfs niet meer uitstappen. Op de campground kijkt hij zijn ogen uit, want er staan veel grotere en mooiere RV's. De jetlag valt mee, rond een uur of vier viel hij vandaag in slaap en scheen aan zijn nacht begonnen te zijn. Veel protest dus toen we hem na anderhalf uur weer wakker maakten, maar we gaan nu toch voor een betere nacht dan de vorige....

Met het gratis draadloos internet is het triestig gesteld hier, ben al heel de campground afgelopen met m'n pc en het lukt niet om het signaal op te pikken, dus hopelijk krijgen wedit verslagje morgen op de blog...

Kaat (en Emiel en Dirk)

Onderweg

We made it, we zijn in San Francisco en zijn aan het wachten op de pick-up van het verhuurverbedrijf van de mobilhome... Even tijd voor een eerste verslagje van onze reis dus. Internet is hier niet gratis, dus ik zet dit later wel online.

We zijn net geen 24 uur onderweg geweest om hier te geraken en voelen ons best goed. Emiel heeft het super gedaan, tijdens eerste vlucht van Brussel naar Washington veel rondgelopen (en wij er dus achter) maar geen kik gegegeven. We hadden de PC mee, dus kon hij wat DVD's kijken en verder kreeg hij als hij het moeilijk kreeg een nieuw speelgoedje. En tijdens de tweede vlucht van Washington naar San Francisco heeft hij geslapen. Toen was het naar ons gevoel ook al nacht.

Om 21u plaatselijke tijd in ons bed, en na drie uur wou Emiel spelen... Hij was volledig uitgerust :-). Dus gedurende een uur of drie vlogen despeelgoedauto's in het rond in bed en kwam er ook voor ons van slapen niet veel meer terecht. Tegen 4u zijn we toch allemaal weer in slaap gevallen.

De eerste indrukken van de US... Het is net zoals in de film he! Grappig moment was toen Dirk in Washington zijn paspoort moest tonen om te bewijzen dat hij wel 21 is en dus bier mocht kopen. Vielen bijna van onze stoel van het lachen. Regels zijn hier regels, ook al komt het soms wat belachelijk over...

Tijd om in te pakken nu!

Emiel, Kaat en Dirk

Emiel, Kaat en Dirk in Zuidwest USA

Hey iedereen,

7 september vertrekken we met ons drie naar het Zuidwesten van de Verenigde Staten. We huren er een mobilhome waar we een kleine drie weken mee gaan rondrijden. Daarna blijven we nog een paar dagen inSan Francisco, voor we op 29 september weer naar huis gaan. Het plan is om te starten in San Francisco, de kustroute tussen San Francisco en San Diego te rijden, vandaar het binnenland in te trekken langs Joshua Three National Park en Sedona richting Grand Canyon. Dan gaat het naar Page, Bryce NP en Zion NP. Volgende stop is Las Vegas en vandaar naar Yosemite (al dan niet door Death Valley). We eindigen in San Francisco.

De bedoeling is om regelmatig een reisverhaaltje te posten. Meld je aan door je mailadres achter te laten in de rechter kolom wanneer je een berichtje wil krijgenals er een nieuw verhaal online staat.

Groetjes,

Emiel, Kaat en Dirk