We zitten opnieuw op onze zelfde plekje als gisteren, want we blijven bijna twee volledige dagen in San Diego. Vlakbij klinkt er salsa muziek, het is immers zaterdagavond. Een beetje verder aan het strand zitten latinofamilies te BBQ'en, er is een openluchtmis (?!), er staan springkastelen... San Diego ligt vlakbij Mexico en er wonen hier erg veel Hispanics. Zelfs in die mate dat alles hier tweetalig is, Engels en Spaans, in winkels, op straatnaamborden...

Op de camping zelf gaat het er wat rustiger aan toe, er speelt een groepje bejaarden meezingers, genre Brown Eyed Girl... Mensen slepen campingstoelen en bier aan en er wordt gedanst. De gemiddelde leeftijd is hier 70 ofzo. We vragen ons af of dat zo gaat blijven gedurende de rest van de trip maar we denken dat deze mensen het warme binnenland ontvluchten en hun dagen daarom aan de zee doorbrengen. Emiel trekt het gemiddelde serieus naar beneden en heeft veel succes bij de senioren. Hij kent al een paar woordjes Engels, zoals Hi en Bye Bye en gebruikt die dan ook de hele tijd.

Vandaag was een Emiel-dagje. En beetje een laat verjaardagskado, we zijn naar Seaworld geweest. En het was plezant, ook voor ons, een uitstapje op z'n Amerikaans. Dolfijnen, zeeleeuwen, ijsberen, pinguins, en heel veel aquariums natuurlijk. Maar we hebben ook de killer whale show gezien, indrukwekkend, nog iets anders dan een klassieke dolfijnenshow. Voor ons een vreemd moment was hierbij dat voor de show begint er een groet wordt gebracht aan de militairen, zowel US manschappen als bondgenoten. Die mogen dan gaan rechtstaan en iedereen applaudisseert. San Diego is wel een stad van militairen, er is een militaire haven en er worden vliegdekschepen gebouwd.

Rond de middag viel Emiel in slaap in de buggy en zijn we naar de RV teruggegaan om te lunchen terwijl Emiel zijn middagslaapje deed. De fastfood is dus alweer aan ons voorbij gegaan, we houden vol, nog niet één keer frietjes gegeten, en wel al eens hamburger maar dan op z'n Vlaams met brocolipuree :-). Misschien eten we hier zelfs gezonder dan thuis, bij gebrek aan beter. Lekker brood is zoals gezegd moeilijk te vinden, dus eten we yoghurt, cornflakes en fruit bij het ontbijt. Dirk moet dikwijls rijden, dus geen pintjes. Die kilo's gaan er hier afvliegen :-).

Daarna opnieuw het park in, en dan hebben we een paar attracties gedaan. Aangepast aan Emiel, dus geen rollercoasters :-(.

Na de uitstap zijn Emiel en ik nog even naar het strand geweest, en voor we het wisten zaten we aan de BBQ bij een paar Hispanics. Dirk had de BBQ nog niet aan maar wij hadden onze aperitefhapjes al binnen. En ik maar weigeren, en Emiel maar ‘nog nog' zeggen... Wel leuk, ik weet niet of het bij ons zo snel zou gebeuren!

Daarna was het tijd voor de eerste was... Weeral een moeilijke bevalling, zowel wasmachines als droogkasten marcheren helemaal anders dan bij ons. How hard can it be, wel, hard! Moet hier voor alles hulp vragen. Niet alleen die dingen, maar ook inschatten van afstanden (zoveel mijl rijden), temperaturen (het is hier zoveel graden fahrenheit), inhoudsmaten (in een yoghurt zit zoveel oz) is moeilijk, voor ons is er totaal geen referentie...

Morgen is jammer genoeg een echte rijdag, het plan is om overmorgen aan de Grand Canyon te zijn, liefst rond de middag. Dus morgen zo ver mogelijk rijden! Sommigen doen die trip op één dag, maar met de RV gaan we toch iets trager en ook voor Emiel en voor ons is een stop onderweg leuk. Dus we spreiden het over twee dagen.