Emiel, Kaat en Dirk

Thuis

Dit verslagje schrijf ik in Eppegem... Het zit er op, we zijn thuis. ‘s Morgens al om 6u op, de laatste dingen ingepakt en een taxi genomen naar de luchthaven, vanwaar we om 9u een vlucht namen naar Washington. De vlucht ging vlot, Emiel heeft drie van de vijf uur geslapen, en verder wat gespeeld. We kwamen iets te vroeg aan in Washington, alhoewel we met vertraging waren vertrokken. We hadden uitgelegd dat we maar 40 minuten overstaptijd hadden en daarom mocht de buggy op het vliegtuig zelf. Die hadden we dus direct en dus kon de spurt naar de volgende vlucht snel beginnen. We moesten van terminal B naar D, dat ging vlot en toen we aan de gate kwamen stapten de laatste mensen net op het vliegtuig. Snel erachter en na ons sloten de deuren. Perfecte overstap dus, hadden niet gedacht dat dit zou lukken! Al bij al waren we toch blij dat we geen extra nachtje in Washington moesten doorbrengen. De vlucht naar Brussel duurde maar 6.5 uur, die ook vlot verliepen. Veel geslapen hebben we niet maar we hebben Emiel goed kunnen bezighouden en we kregen alweer complimenten van de mensen rondom ons. Die waren vast opgelucht dat hij niet de hele vlucht van z'n oren had gemaakt.

Voila, dat was het wat de verslagjes betreft, jullie waren een fijn publiek :-).

San Francisco Deel 4

Onze allerlaatste dag!! En het is een bewolkte, we maken kennis met de befaamde San Francisco smog (en kou). En dat na drie dagen stralend weer, we hadden het niet meer verwacht. We beseffen dat we nog veel willen doen vandaag dus is er geen tijd om te luieren voor we opstaan. We moeten om halfelf op de boot naar Alcatraz zitten dus staan direct op en nemen de tram naar pier 33, waar we nog gauw iets eten voor we op de boot stappen. Het is erg koud op de boot, dus we zoeken een plaatsje achter de grote ramen. Tijdens de vaart krijgen we een mooi zicht op San Francisco, het is nog bewolkt maar gelukkig is er geen mist meer.

Alcatraz was tussen 1934 en 1963 een zwaarbewaakte gevangenis waar de gevaarlijkste misdadigers werden opgesloten. We luisterden naar een audiotour in het Nederlands terwijl we de celblokken bezochten. Na anderhalf uur namen we de boot terug, om vervolgens de bus te nemen naar de Golden Gate brug, één van de langste hangbruggen ter wereld. We liepen tot halverwege de brug, vanwaar we alweer een mooi uitzicht hadden op de stad en op de baai.

Opnieuw de bus op, onze buspas is al van pas gekomen, dit keer naar Chinatown. Er heerst een gezellige drukte, er wonen bijna nergens zoveel Chinezen buiten Azië dan in San Francisco. Ze kwamen tijdens de goldrush naar San Francisco maar mochten zich niet tussen de blanken vestigen en zo ontstond de wijk. We liepen Grand avenue af en kwamen langs het hotel waar ik tien jaar geleden had gelogeerd toen ik in San Francisco was met school.

's Avonds gingen we naast het hotel Mexicaans eten, was heel lekker. Emiel vond het niet geweldig, maar dat werd weer goedgemaakt door de snoepjes die hij kreeg.

En dan was het weer inpakken geblazen. De extra tas die we bijhadden zat ook helemaal vol, dus op dat vlak werd het tijd dat de vakantie voorbij was... Verder hadden we in San Francisco gemakkelijk nog en paar dagen kunnen vullen, maar dat zal voor een andere keer zijn. Voorlopig kunnen we citytrips ook beter zonder Emiel doen, want we denken dat deze dagen voor hem het minst leuk zijn geweest, al hebben we dat buiten gisteren niet echt gemerkt. Gelukkig zijn er in de stad hier en daar kleine speeltuintjes waar hij zich telkens even kon uitleven.

Nu gaan we slapen want we moeten er morgen vroeg uit...

San Francisco Deel 3

Het eerste dat Emiel zei bij het wakker worden was ‘visjes kijken'. Hij was Nemo nog niet vergeten. Vandaag hebben we tijd voor uitgebreid ontbijt, we gaan naar Lori's Diner, een zaak die helemaal ingericht is zoals de diners in de jaren '50. Emiel vindt het leuk, er hangen een vliegtuig, een motor en een auto aan het plafond. Het is zondag, en dus druk, en we moeten even wachten voor we een plaatsje krijgen. Het eten is weer te vet en te gefrituurd voor ontbijt, we wennen er niet aan...

Daarna doen we nog eens en activiteit voor Emiel, we gaan naar de San Francisco zoo. Deze keer nemen we de metro naar het zuidwesten van de stad. We passeren een slechter deel van de stad en ook op de metro zitten wat vreemde figuren. De zoo is leuk maar niet speciaal, niet groter dan die van Antwerpen. Wel zitten er beren, dus zo krijgen Emiel en Dirk ook een beer te zien tijdens deze vakantie :-). Emiel heeft zijn dagje niet, misschien begint de reis toch een beetje z'n tol te eisen. Nog een geluk dat we niks meer echt moeten, en dat we niet meer verder moeten rijden.

Het is zondag, dan is het Golden Gate park autovrij, en het plan was om daarheen te gaan maar gezien we het gevoel hadden dat Emiel het wat had gehad gingen we eerst even naar het hotel. Na Emiel zijn dutje was het al laat dus zijn we enkel nog gaan eten, deze keer aten we echt Amerikaans, hamburger en biefstuk, en Emiel kreeg tot zijn plezier zijn eten opgediend in een auto ipv op een bord.

Daarna gingen we weer naar het hotel, beetje lezen en TV kijken en slapen...

San Francisco Deel 2

Lekker geslapen, met drie in een kingsize bed en nog hopen plaats :-). Ontbijt is niet inbegrepen en behoorlijk duur, dus zijn we gaan ontbijten op Market Street. We hebben het wel bescheiden gehouden met koffie en croissants, het uitgebreide Amerikaanse ontbijt is niet elke ochtend aan ons besteed. Alweer terrasjesweer, we hebben het getroffen hier, want dikwijls hangt San Francisco in de mist en is het hier behoorlijk koud. Nu niet, gemiddeld 85°Fahrenheit, we weten niet hoeveel graden Celsius het is, maar het is lekker warm.

We zijn eerste opnieuw naar de toeristische dienst gegaan om een 3 dagen-pas voor het openbaar vervoer te kopen. Erg handig hier, je geraakt overal met bus, tram of cable car. Zelfs op dit vroege uur stond er al een lange rij aan te schuiven voor een ritje met de cable car, dus we hebben dit nog eens overgeslagen. Wel zijn we de route die de car volgt beginnen stappen. En we hebben ineens ondervonden dat het hier nogal heuvelachtig is, zeker als je ook nog eens een buggy moet voortduwen :-). Al gauw kwamen we ineen stukje Chinatown, maar dat willen we één van de volgende dagen nog eens beter bekijken, en in North Beach, de Italiaans wijk. Daar hebben we wat rondgelopen, een speeltuintje meegepikt en de Coit Tower gaan bekijken. Die is in de jaren 30 gebouwd en is binnenin versierd met muurschilderingen. Tijdens de recessie mochten de kunstenaars dit voor de staat/stad doen om zo een inkomen te hebben. We zijn naar boven gegaan, en daar hadden we een super uitzicht over de stad. We zagen de Golden Gate Bridge voor de eerste keer.

We gebruikten de eerste keer onze buspassen en namen de bus van de Coit Tower naar Fisherman's Warf. Dit is het toeristisch centrum van de stad en dat is er aan te zien. Er was gigantisch veel volk. Het is wel zaterdag, dus misschien heeft dat er ook iets mee te maken. Het was trouwens in de hele stad erg druk, zoveel voetgangers overal. Maakte het heel plezant, we vinden San Francisco een toffe stad en hebben geen spijt dat we hier wat langer zijn. Ook Emiel vindt het hier weer leuk, zolang er bussen en taxi's zijn is het voor hem allemaal OK. Bovendien zijn er hier ook veel brandweerwagens met sirene en die vindt hij helemaal geweldig. Hij denkt dat brandweerman peter Jan met alle brandweerwagens van de stad rijdt.

Aan Fisherman's Warf gingen we naar de zeeleeuwen kijken, die lagen er bij tientallen te zonnen. Het rook niet zo fris en ze maakten gigantisch veel lawaai, maar Emiel wou niet meer weg... Verder hebben we wat langs de winkeltjes gelopen, maar dat was niet echt ons ding, de typische toeristenspullen werden er verkocht (enkel de Brugse kant ontbrak) en hebben we er gegeten. We zijn blij dat we een hotel hebben aan Market Street. We informeerden ook voor een toer naar Alcatraz, maar die bleken voor vandaag uitverkocht en het was niet mogelijk om tickets voor morgen te kopen wegens technische problemen. Dan doen we dan wel online.

Deze keer gingen we toch voor een ritje met de cable car. Lange rijen staan er blijkbaar altijd en we moeten het toch een keertje hebben gedaan. Even aanschuiven en we konden erop. Was erg leuk, alles gebeurt nog handmatig, draaien, remmen, die dingen zijn ook al meer dan 100 jaar oud... Dirk kon buiten staan, en had een prachtig zicht op de steile straten. Emiel en ik moesten binnen, want er zijn geen kinderen toegelaten op het balkonnetje.

De rit eindigde vlakbij ons hotel. We zijn ons even gaan verfrissen en gaan eten in North Beach. De bus op voor het hotel en er uit voor de restaurantjes... Ideaal. Deze keer Italiaans dus, en Emiel werd alweer dikke vriendjes met de dienster. Drie lekstokken waren het resultaat, dus hij pakt het wel handig aan :-).

Hij is tijdens Finding Nemo in slaap gevallen en wij kunnen ons wel bezighouden (ik ben al uren bezig met de blog). Maar nu beseffen we helemaal dat de RV een goede oplossing was. Anders zaten we elke avond vast op onze hotelkamer. Voor enkele avonden geen probleem, maar een hele vakantie zou dat wat jammer zijn geweest...

San Francisco

Vroeg op, want er moest nog een deel ingepakt worden. En ook vroeg op weg, want de RV moet voor 10u binnen zijn. We moesten 30 mijl rijden en zaten midden in het spitsuur. Eventjes file dus, maar nog geen uur later waren we bij RoadBear. Daar werd de RV grondig geïnspecteerd, en tot onze opluchting werd er geen schade vastgesteld. Er waren er anderen... Eén RV die binnen kwam had maar een halve achterbumper meer, eentje was vooraan beschadigd. We hoorden serieuze bedragen die moesten betaald worden. Wij hoefden enkel te wachten op het busje dat ons hotel in San Francisco zou brengen. De RV achterlaten was wat raar, maar geen scenes, ook niet toen Emiel zijn fietsje moest achterlaten. Hij vond het wel leuk, zoveel busjes bij elkaar. Het leek een beetje het einde van de vakantie, maar niets is minder waar, want er wachten ons nog bijna 4 dagen San Francisco. Lijkt lang, maar we willen het op het einde wat rustig aan doen, niet meer rijden, wat dingen doe die Emiel leuk vindt zoals de zoo bezoeken en naar de speeltuin. En verder winkelen, een museumpje... Net een city trip.

Rond de middag waren we in het hotel, de Westin vlakbij Union Square. Dat is het centrum van San Francisco, midden in de winkelbuurt en vlakbij Market Street, één van de belangrijkste straten hier. Het hotel is voor een prikje geboekt via hotwire, een site waarop luxehotels overtollige kamers aan dumpingprijzen ter beschikking stellen. Sjieke boel dus, maar wel leuk. Eén muur va onze kamer is volledig in glas en daar hebben we een superuitzicht over het kruispunt tussen Third Street en Market Street. Emiel heeft geen speelgoed nodig hier, maar kan een hele tijd voor het raam zitten en kijken...

We zijn onmiddellijk de stad ingetrokken, iets gaan eten, op een terrasje zowaar, en dat in de US. Emiel is ondertussen verslaafd aan pizza, dus terwijl wij een broodje aten kreeg hij pizza. We zijn naar de toeristische dienst plannetjes en infoboekjes gaan halen, zo kunnen we ons tenminste al oriënteren. Verder wilden we cable car nemen maar daar stond zo een lange rij dat we besloten dat maar een andere keer te doen. We liepen over Union Square en gingen daarna naar het MoMA (Museum of Modern Art). Er liep net een tijdelijke tentoonstelling van het werk van fotograaf Richard Avedon waar ik thuis iets over had gelezen, dus die zijn we ook gaan bekijken. En dat was eigenlijk het leukste deel van het museumbezoek. Verder zou er vlak bij ons hotel een speeltuin zijn, dus daar zijn we naar op zoek geweest, maar die hebben we niet gevonden. Wel een draaimolen, en daar mocht Emiel eens opzitten, al had hij een tweede ritje (met Dirk achterop op het paard) nodig om het leuk te vinden.

Nu zijn we net gaan eten, Chinees, we zitten vlakbij Chinatown. Het was lekker, maar je merkt dat ze hier meer op toeristen zijn ingesteld en dan is het allemaal wat minder. Normaal gezien geef je hier een tip (zo'n 10 procent) als de bediening goed is, dus ze sloven zicht behoorlijk uit, maar hier wordt de tip gewoon automatisch op de rekening gezet... In het donker terug naar ons hotel, en danzie je dat er hier heel veel daklozen zijn. Niet dat we ons niet veilig voelden, het viel gewoon op...

Emiel ligt al te slapen, het kingsize bed zit er aanlokkelijk uit (het bed in de RV was OK, maar niet te vergelijken met dit bed, zoiets al Anderlecht tegenover Brugge waarbij dit bed zeker van Brussel is :-) ) dus ik duik er ook in. Tot gauw!

Kaat, Emiel en Dirk

Yosemite - Livermore

De laatste RV dag :-(. Bij het ontbijt al begonnen met wat restjes op te eten, en ook de rest van de dag ging het zo. En dan op weg naar het zuiden van Yosemite park, we maakten een kleine omweg om in Mariposa Grove naar de reuzensequoia's te gaan kijken. Vlak voor we er waren moesten we stoppen en werden we (de RV) gemeten. Enkel RV's tot 25 feet mochten door en daar valt die van ons net binnen. Viel mee, anders moesten we de bus nemen.

Sommige sequoia's hebben een diameter van een meter of 5, en er was er eentje waar je gewoon door kon lopen. Merkwaardig is dat de bomen een bosbrand nodig hebben om zich voort te planten, door de hitte barsten de denappels open en komen de zaden vrij. Vroeger waren er heel veel, maar omdat vorige eeuw bosbranden meer en meer onder controle konden gehouden worden verdwenen ze. Nu worden er gecontroleerde bosbranden gehouden en daardoor zijn er weer meer.

We maakten een wandelingetje (en voelden daarbij de trappen van gisteren) en vertrokken richting laatste campground! Eerst via een weg door de bergen (en dat heb ik, Kaat, gevoeld, mijn maag plakte precies tegen m'n hersenen). Onderweg zagen we herten, coyotes, maar jammer genoeg geen beren. En verder via autosnelweg. Aan het verkeer merkten we dat we dichter bij San Francisco kwamen, het was behoorlijk druk.

En nu staan we in Livermore, op een 30 mijl van waar we de RV moeten binnenleveren... We hebben de namiddag gebruikt om te RV schoon te maken, en de valiezen weer in te pakken. Chance dat we een extra tas bij hebben, want we kunnen die met gemak vullen. Buiten onze RV staat hier nog één tentje, een groot verschil met Yosemite waar elk plekje bezet was. Daarnet kwamen de herten op een paar meter van ons grazen (de eekhoorns komen dichter). We hebben hier geen electriciteit, maar wel water en dat hebben we nodig, onze tanks moeten gevuld zijn voor we de RV binnen leveren. En nu moet ik afronden, want de batterij van m'n PC is plat, en heb geen mogelijkheid om hem op te laden...

Yosemite

Heerlijk wakker worden zo in een park... Het is een gewoonte geworden om met ons drie vanuit ons bed door het raam naar de dieren rondom de RV te kijken. Soms zien we herten, vandaag vooral eekhoorns en de buren die pannenkoeken aan het bakken zijn.

Vandaag moesten we niet met de RV op weg, wel stapten we een goeie twee mijl naar het beginpunt van een wandeling. Er vertrokken verschillende wandelingen, en we zouden wel zien waar we geraakten, we konden overal weer terugkeren. Het pad liep langs een rivierbedding, stijl omhoog. Er was nog behoorlijk veel volk rondom ons. Eerste stop was een brug met uitzicht op de Vernal waterval. Hier kon je water bijvullen, wat we dan ook deden, want eigenlijk waren we wat onbezonnen begonnen en hadden we niet genoeg voorraad bij. We besloten nu we genoeg water hadden toch verder te gaan naar de top van de waterval. Op dit pad was het al een heel stuk minderdruk. Via een hele hoop trappen in de rotsen gingen we naar boven. Dirk werd langs alle kanten aangemoedigd, met Emiel op z'n rug bleek hij toch wel een bezienswaardigheid. Boven was er een klein meertje, waar we niet in mochten zwemmen. Te begrijpen ook, de kans dat je plots een paar honderd meter lager terecht zou komen was nogal groot. Om naar de op van de volgende waterval te gaan moesten we nog 1000 feet stijgen, en dat was er teveel aan. We besloten om via een andere weg terug naar beneden te gaan. Dit pad bleef echter maar stijgen, dus na een half uurtje vreesden we dat we ergens de juiste weg hadden gemist en keerden we terug naar de weg langs waar we boven waren gekomen. Toch terug via de trappen dus, een aanval op onze kniegewrichten! Al bij al hadden we toch een paar uur gestapt, zonder eten (alleen voor Emiel zijn we altijd goed voorzien), dus gingen we naar de RV terug.

Daar bleek dat we nog niet hadden ingecheckt, gezien we gisteren waren toegekomen toen de reservation office al gesloten was. Het was even voor 15u, en om 15u worden de plaatsen die niet zijn ingenomen opnieuw vrijgegeven. Even paniek dus (ons zuurverdiende plaatsje)en snel bij de buren gaan vragen of ik een fiets mocht lenen om naar de reservation office te gaan. Geen probleem, Amerikanen zijn soms echt super. Ik zou m'n fiets niet direct aan een vreemde meegeven, maar hier geen probleem!

Snel op weg dus, en toen ik het kantoortje weer buitenkwam werd ik tegengehouden door een ranger. Ik mocht er niet door, want jaja, er zat een beer(tje) in een boom... Zo jammer dat ik het fototoestel niet bij had! Het was wel niet zo groot, en niet zo goed te zien in de boom, maar ik heb er wel eentje gezien. Dirk was zo jaloers :-).

We waren van plan om na het eten de vallei nog wat te gaan verkennen met de shuttle bus, maar daar hadden we uiteindelijk geen zin meer in. De tocht van deze morgen hing nog in onze benen... We zijn wat gaan zwemmen in het riviertje achter onze RV, en hebben rustig geBBQ'd.

Bishop - Yosemite

De dag begon erg rustig vandaag, we sliepen uit tot 8u en gingen eerst de eendjes voederen. De campground was vlak naast een Nederlandse bakker en daar zijn we ontbijt gaan halen, boerenbrood en pistolekes, net zoals thuis. Niet te doen hoeveel keuze er was. Na het ontbijt op weg, een eerste stop was bij Starbucks in de hoop dat we daar het draadloos internet konden oppikken, maar tevergeefs. Je moest iets drinken om de code te krijgen en daar hadden we geen tijd voor, het was ondertussen al na 10u. Jullie moeten dus nog wat wachten op een update en ik begin al te vrezen dat dat pas in San Francisco gaat zijn!

We wilden graag Bodie bezoeken, en ghost town, gesticht toen er in de buurt goud werd gevonden en later verlaten. Het zou er nog net zo uitzien als toen het in de jaren 40 van vorige eeuw werd verlaten. We wisten dat de laatste kilometers er naar toe over onverharde weg gingen maar we wilden het toch proberen. Jammer genoeg zijn we na 500 meter hobbelen moeten terug keren. We durfden het niet aan, het is niet toegelaten om met de RV op zo'n wegen te rijden en zelfs een lekke band zou ons problemen bezorgen (die kunnen we niet zelf vervangen want er zit geen crick in de RV). Met veel spijt keerden we terug. We stopten wel aan Mono Lake, een meer dat bekend is omwille van de vreemde kalkafzettingen die boven het water uitsteken. De torentjes worden onder water gevormd maar kwamen pas boven water toen het waterpijl zakte.

Hierna namen we de toegangsweg naar Yosemite National Park, de Tioga Road die slechts enkele maanden per jaar sneeuwvrij is. Het park ligt midden in de Sierra Nevada, en zelfs nu zagen we op de hoogste pieken nog sneeuw liggen ( we zijn de 10000 feet gepasseerd). De weg loopt eerst langs Tuolumne Meadows, een soort alpenweiden met heldere stroompjes en meertjes. We hebben gegeten aan zo'n meer en wat in het water gespeeld. Verder hier en daar gestopt om van uitzichten te genieten, het lijkt hier wel Zwitserland of Oostenrijk. Onderweg zagen we en coyote, alleen konden we niet stoppen voor een foto... Er is ook nog heel erg goed gezien dat er hier een paar weken terug een heel grote brand heeft gewoed. Hele stukken zijn weg, geen bomen of struiken meer. De brand werd bewust aangestoken, voor natuurbehoud, maar liep wat uit te hand. Toen waren heel veel wegen gesloten in het park, we hebben geluk dat nu alles weer open is.

We kwamen pas laat in de namiddag aan op de campground, die ik (met de hulp van m'n collega's, waarvoor nog steeds onze dank) al 5 maand geleden had geboekt. Gelukkig maar, want er is hier echt geen enkel plaatsje meer vrij, en als je buiten het park moet overnachten ben je telkens een paar uur kwijt om hier te geraken. We hebben weer een super plaatsje, vlakbij een riviertje waar Emielnet al in gespeeld heeft. Het is hier nu pikkedonker, het is haast niet te geloven, je ziet zelfs niet wat er op twee meter van je staat. We zijn hier in berengebied, dus alle eten moet in berenboxen (als je in een tent slaapt, in de RV mag wel, in de auto niet). We blijven hier twee nachten, en daarna is het bijna tijd om de RV opnieuw in te leveren :-(. We gaan het ding nog missen!