Heerlijk wakker worden zo in een park... Het is een gewoonte geworden om met ons drie vanuit ons bed door het raam naar de dieren rondom de RV te kijken. Soms zien we herten, vandaag vooral eekhoorns en de buren die pannenkoeken aan het bakken zijn.

Vandaag moesten we niet met de RV op weg, wel stapten we een goeie twee mijl naar het beginpunt van een wandeling. Er vertrokken verschillende wandelingen, en we zouden wel zien waar we geraakten, we konden overal weer terugkeren. Het pad liep langs een rivierbedding, stijl omhoog. Er was nog behoorlijk veel volk rondom ons. Eerste stop was een brug met uitzicht op de Vernal waterval. Hier kon je water bijvullen, wat we dan ook deden, want eigenlijk waren we wat onbezonnen begonnen en hadden we niet genoeg voorraad bij. We besloten nu we genoeg water hadden toch verder te gaan naar de top van de waterval. Op dit pad was het al een heel stuk minderdruk. Via een hele hoop trappen in de rotsen gingen we naar boven. Dirk werd langs alle kanten aangemoedigd, met Emiel op z'n rug bleek hij toch wel een bezienswaardigheid. Boven was er een klein meertje, waar we niet in mochten zwemmen. Te begrijpen ook, de kans dat je plots een paar honderd meter lager terecht zou komen was nogal groot. Om naar de op van de volgende waterval te gaan moesten we nog 1000 feet stijgen, en dat was er teveel aan. We besloten om via een andere weg terug naar beneden te gaan. Dit pad bleef echter maar stijgen, dus na een half uurtje vreesden we dat we ergens de juiste weg hadden gemist en keerden we terug naar de weg langs waar we boven waren gekomen. Toch terug via de trappen dus, een aanval op onze kniegewrichten! Al bij al hadden we toch een paar uur gestapt, zonder eten (alleen voor Emiel zijn we altijd goed voorzien), dus gingen we naar de RV terug.

Daar bleek dat we nog niet hadden ingecheckt, gezien we gisteren waren toegekomen toen de reservation office al gesloten was. Het was even voor 15u, en om 15u worden de plaatsen die niet zijn ingenomen opnieuw vrijgegeven. Even paniek dus (ons zuurverdiende plaatsje)en snel bij de buren gaan vragen of ik een fiets mocht lenen om naar de reservation office te gaan. Geen probleem, Amerikanen zijn soms echt super. Ik zou m'n fiets niet direct aan een vreemde meegeven, maar hier geen probleem!

Snel op weg dus, en toen ik het kantoortje weer buitenkwam werd ik tegengehouden door een ranger. Ik mocht er niet door, want jaja, er zat een beer(tje) in een boom... Zo jammer dat ik het fototoestel niet bij had! Het was wel niet zo groot, en niet zo goed te zien in de boom, maar ik heb er wel eentje gezien. Dirk was zo jaloers :-).

We waren van plan om na het eten de vallei nog wat te gaan verkennen met de shuttle bus, maar daar hadden we uiteindelijk geen zin meer in. De tocht van deze morgen hing nog in onze benen... We zijn wat gaan zwemmen in het riviertje achter onze RV, en hebben rustig geBBQ'd.