Ik ben een dagje te laat met ons verslagje en moet toegeven dat ik nu al moeite heb om te bedenken wat we gisteren hebben gedaan. We zien ook zoveel en het is allemaal even indrukwekkend.

We zaten op de grens tussen Utah en Arizona en daar verandert het uur (we moeten onze klok een uurtje verder zetten). De GSM gaf het nieuwe uur al aan, maar de klok in de registration office van de campground niet, dus we hadden eigenlijk geen idee hoe laat het precies was en hoe laat we zijn opgestaan... 7u of 8u. Na het ontbijt nog het verslag van de vorige dag online gaan zetten, want daarvoor moest ik jammer genoeg in de laundry ruimte gaan zitten, het signaal reikte niet tot aan de RV.

Eerst enkele stops voor een paar praktische zaken zoals tanken en boodschappen in de Walmart. En dan even naar de Glen Canyon Dam gaan kijken. Deze is 216m hoog en de op drie na hoogste van de US. 10m dik aan de bovenkant en 100m aan de voet. Behoorlijk wat beton dus! Staat erg ter discussie gezien de geringe opbrengst aan electriciteit en de grote ecologische impact gezien de Colorade helemaal aan het verzanden is.

Daarna zijn we naar de Upper Antelope Canyon gereden. Dit is een slot canyon, een smalle kloof onder de grond. Deze werd ontdekt door de Navajo Indianen en zij baten de canyon uit. Het komt er op neer dat je eerst $6 pp ingang moet betalen, en nog eens $25 pp voor een toer. Een andere mogelijkheid is er niet, je kan de canyon niet in op je eentje. Na een ritje van tien minuutjes in een open jeep (Emiel in zijn autostoeltje) werden we afgezet aan de canyon.

Weeral heel erg mooi. Wanneer de zon bijna loodrecht op de canyon staat (we hadden de tour van 12u, dus bijna perfect) baden de rotsen in een oranjerode gloed.

Het was er wel erg druk, niet zo simpel om foto's te trekken zonder iemand op. Er is ook een minder bezochte Lower Antelope Canyon in de buurt. Zonder Emiel hadden we zeker die bezocht, maar die is minder toegankelijk, met laddertjes en trapjes en dat zagen we niet zitten met Emiel in de rugdrager. Hij gedroeg zich trouwens weer voorbeeldig, vond de jeeps leuker dan de canyon, maar was al gauw bevriend met twee Nederlandse meisjes en zo ging de tijd voor hem ook snel voorbij.

Daarna was het weer rijden geblazen, op weg naar Bryce Canyon. Onderweg wegenwerken, waarlangs je enkel in konvooi achter een jeep mocht rijden. Was wel nodig, want als je sneller dan 10miijl per uur reed leek het alsof de hele onderkant van de RV eraan ging. Het laatste stuk ging door de Red Canyon, maar gezien we behoorlijk laat waren en graag in het NP zelf wilden overnachten (en reserveren niet mogelijk was) hebben we goed doorgereden en niet teveel gestopt. Met succes trouwens, we hadden één van de laatste plaatsen.

Het was er weer frisjes, dus we hebben binnen gegeten en zijn rap in bed gekropen. Veel mensen slapen in tentjes, en die benijden we niet!

Kaat, Emiel en Dirk