Deze morgen wakker geworden van de kou! Niet te geloven hoe de temperatuur op plaatsen een paar honderd mijl van elkaar zo kan verschillen. Buiten ontbeten, maar met een dikke trui en dan nog bibberend van de kou.

Omdat we voor 11u toch van de campground moesten zijn hebben we de RV ineens op een centrale parking gezet en zijn we opnieuw langs de rim gaan stappen. Even mooi als gisteren, geen wolkje aan de lucht en na een half uurtje hadden we het superwarm. Weer een vijftal kilometer gestapt, tot Emiel het niet meer zag zitten. Die heeft het meer voor bussen, dus hebben we de shuttle bus opnieuw genomen naar ons beginpunt. De meeste mensen nemen trouwens de shuttle bus van uitkijkpunt naar uitkijkpunt, dus als je zoals wij tussen enkele uitkijkpunten te voet gaat zie je bijna niemand. Amerikanen bezoeken blijkbaar hun eigen land zoals Japanners België bezoeken...

Daar zijn we vertrokken met RV naar de uitgang van het park. Het leuke is dat in oostelijke richting, waar we heen gingen, de weg nog een heel eind door het park loopt, en we dus nog konden uitstappen op een aantal punten om de canyon van een andere kant te bekijken. Zo hebben we eindelijk de Colorado River zien stromen, want uiteindelijk heeft die de hele canyon wel miljoenen jaren geleden uitgesleten.

Vandaag moesten we maar een goeie 100 mijl afleggen (valt mee naar onze normen hier), dus we waren in geen tijd in de buurt van Page, onze volgende halte. Vlak voor Page zijn we nog gestopt aan Horseshoe Bend, een, zoals de naam het zegt, hoefijzervormige bocht in de Colorado. Je moet een stukje te voet door het zand in de hitte. Beetje afzien maar het resultaat is super, we hadden een prachtig zicht over de groene rivier die tussen de rode rotsen stroomt.

Dan nog tien minuutjes rijden naar de campground, bij Lake Powell. Dit is een kunstmatig meer, ontstaan na het aanleggen van de Glen Canyon dam. We staan op een boogscheut van het meer en hebben een leuk zicht op een kleine haven. We hebben hookup vandaag, dus de electronica is aan het opladen zodat we weer verder kunnen want morgen staan we weer in een park. GPS (onmisbaar tot nu toe, we zijn echt supertevreden dat we die kunnen lenen hebben, gebruiken we de hele tijd), I-pod (radiozenders blijven nooit lang marcheren, eigen muziek is dus belangrijk, als is het jammer dat Emiel de kindermuziek heeft ontdekt), PC, batterij van het fototoestel... Net gebarbecued, straks nog een douchke en dan is de dag alweer voorbij!

Tot slot, Emiel doet het nog steeds erg goed, hij leert veel woordjes die een tweejarige normaal gezien niet kent, zoals mobilhome en barbecue en canyon en helicopter enzo. Hij vraagt wel eens naar iemand in België, maar wil nog niet opnieuw naar de kribbe, wel in Amerika blijven... Hij vertelt tegen iedereen die het wil horen, of ze hem nu verstaan of niet, over het busje en over zijn fietsje. Wij vrezen al stilletjesaan voor een klein dramawanneer we de RV opnieuw moeten inleveren...